Redución do consumo de cianuro de sodio na lixiviación de concentrado de ouro

introdución

Na industria mineira do ouro, a proceso de cianuración úsase amplamente para extraer ouro de concentrado de ouros. Sodio cianuro xoga un papel crucial neste proceso, xa que reacciona co ouro para formar complexos solubles de cianuro de ouro, que logo poden ser procesados ​​para a súa recuperación. Non obstante, o alto consumo de cianuro de sodio non só infla os custos de produción, senón que tamén xera importantes preocupacións ambientais debido á toxicidade do cianuro. Polo tanto, descubrir formas eficaces de reducir Cianuro de sodio O seu uso no proceso de lixiviación de ouro ten unha grande importancia tanto por razóns económicas como ambientais.

Factores que afectan o consumo de cianuro de sodio

Mineraloxía do concentrado de ouro

A composición do concentrado de ouro ten un profundo impacto en Cianuro de sodio consumo. Minerais como a pirita, a pirrotita, a calcopirita e outros minerais sulfurados poden reaccionar co cianuro e o osíxeno durante a lixiviación. A pirita, por exemplo, pode oxidarse en presenza de osíxeno e cianuro, o que leva á formación de varios complexos ferro-cianuro e consume cianuro no proceso. Ademais, os minerais de cobre tamén poden causar un consumo substancial de cianuro. O cobre forma complexos de cianuro estables e, cando hai un alto contido de cobre na solución de lixiviación, é necesario aumentar a concentración de cianuro de sodio para manter a actividade de lixiviación do ouro, o que aumenta aínda máis o uso de cianuro.

Condicións de lixiviación

Valor do pH

O pH da suspensión de lixiviación é un factor crítico. O cianuro existe en diferentes formas a distintos niveis de pH. A pH baixo, o cianuro pode hidrolizarse para formar cianuro de hidróxeno, unha substancia volátil e nociva. Para evitar isto, o pH do sistema de lixiviación adoita manterse alto, normalmente arredor de 10-11.5. Pero un pH demasiado alto pode afectar negativamente o proceso de lixiviación, como reducir a actividade de certos encimas ou provocar a precipitación de ións metálicos, o que podería afectar á eficiencia da lixiviación e aumentar o consumo de cianuro.

Aireación e subministración de osíxeno

Un subministro axeitado de osíxeno é vital para a oxidación do ouro e a formación de complexos de ouro-cianuro. Unha aireación insuficiente ou uns niveis baixos de osíxeno poden ralentizar a reacción de lixiviación, o que resulta nunha extracción incompleta e pode obrigar a engadir máis cianuro para obter mellores resultados. Por outra banda, unha aireación excesiva pode levar á oxidación innecesaria doutros minerais no concentrado, o que tamén aumenta o consumo de cianuro.

Estratexias para reducir o consumo de cianuro de sodio

Pretratamento do concentrado de ouro

Pretratamento oxidativo

Os métodos de pretratamento oxidativo poden eliminar ou modificar os minerais que consomen cianuro no concentrado de ouro. A torrefacción é un enfoque común, onde o quecemento do concentrado en presenza de osíxeno oxida os minerais sulfurados e transforma os minerais que conteñen ferro en formas máis estables, reducindo a súa reactividade co cianuro durante a lixiviación posterior. Non obstante, a torrefacción ten inconvenientes como o alto consumo de enerxía e a posible contaminación ambiental. A biooxidación, utilizando microorganismos como Thiobacillus ferrooxidans, é unha alternativa máis suave, enerxeticamente eficiente e respectuosa co medio ambiente. Oxida selectivamente os minerais sulfurados, eliminando eficazmente os que consomen cianuro e reducindo o requisito de cianuro de sodio na lixiviación.

Flotación para a eliminación de cobre

Cando o concentrado de ouro contén unha cantidade significativa de minerais de cobre, a flotación pódese empregar como paso de pretratamento. Ao separar os minerais de cobre da fracción aurífera, redúcese significativamente o consumo de cianuro causado pola formación de complexos de cobre-cianuro. O concentrado rico en ouro restante pode entón someterse a lixiviación con cianuro cunha dose máis baixa de cianuro de sodio.

Optimización das condicións de lixiviación

Control do pH

Manter un pH axeitado e estable é esencial. A cal úsase habitualmente para axustar o pH da suspensión de lixiviación. Non só eleva o pH para evitar a hidrólise do cianuro, senón que tamén axuda a reducir o consumo de cianuro ao influír na velocidade de lixiviación do cobre e evitar a formación de certos compostos que o consumen. Non obstante, a cantidade de cal debe controlarse coidadosamente, xa que o exceso de cal pode causar a precipitación de ións metálicos beneficiosos ou aumentar a viscosidade da suspensión, o que dificulta a difusión dos reactivos. A investigación experimental demostra que engadir aproximadamente 1-2 kg/t de cal para axustar o pH a uns 10.5-11.5 adoita conseguir bos resultados na redución do consumo de cianuro, mantendo ao mesmo tempo altas taxas de lixiviación de ouro.

Optimización da aireación

Para garantir unha lixiviación eficiente do ouro cun mínimo de cianuro de sodio, a taxa de aireación necesita optimizarse. A maioría das plantas de cianuración de ouro empregan compresores de aire de baixa presión e sen aceite para o subministro de aire. Técnicas como a instalación dunha campá cun pequeno orificio ao final do tubo de subministro de aire para crear numerosas burbullas de pequeno diámetro poden aumentar a área de contacto entre o osíxeno e a suspensión de lixiviación, mellorando a eficiencia da oxidación do ouro e reducindo o consumo innecesario de cianuro. A instalación dunha válvula de retención para evitar o refluxo de aire tamén estabiliza o sistema de aireación. Axustar a taxa de aireación segundo as características do concentrado e as condicións de lixiviación axuda a manter unha concentración óptima de osíxeno na suspensión, promovendo a lixiviación de ouro e reducindo o uso de cianuro.

Uso de aditivos

Aditivos a base de chumbo

Engadir aditivos a base de chumbo, como o nitrato de chumbo, antes da lixiviación con cianuro pode diminuír o consumo de cianuro de sodio. Os ións de chumbo reaccionan con impurezas como os ións de sulfuro no concentrado de ouro para formar precipitados insolubles, o que reduce a súa interferencia no proceso de lixiviación e o consumo de cianuro. Por exemplo, na lixiviación de minerais de ouro con alto contido mineral de sulfuro, engadir de 300 a 600 g/t de nitrato de chumbo xunto cun pretratamento alcalino durante 2 a 3 horas pode reducir o consumo de cianuro de sodio de 2500 a 3000 g/t a 1200 a 1500 g/t e aumentar a taxa de lixiviación de ouro entre un 2 % e un 4 %.

Lixiviantes ou aditivos alternativos

Certos lixiviantes ou aditivos alternativos pódense usar co cianuro para reducir o consumo total de cianuro. A glicina, un aminoácido non tóxico, reciclable e biodegradable, é unha desas opcións. Nalgúns casos, a tecnoloxía de lixiviación baseada na glicina conseguiu unha redución significativa do cianuro, mantendo ao mesmo tempo unhas taxas de recuperación de ouro similares aos métodos tradicionais de cianuración. Engadir surfactantes específicos tamén pode mellorar a mollabilidade das partículas de ouro e a difusión dos reactivos na suspensión de lixiviación, o que podería axudar a reducir o consumo de cianuro de sodio ata certo punto.

Conclusión

Reducir o consumo de cianuro de sodio no proceso de lixiviación de concentrado de ouro é unha tarefa complexa pero crucial. Ao comprender os factores que inflúen no consumo de cianuro e implementar estratexias como o pretratamento, a optimización das condicións de lixiviación e o uso de aditivos, pódense conseguir reducións significativas no uso de cianuro de sodio. Isto beneficia economicamente ás empresas mineiras de ouro ao reducir os custos de produción e axuda a mitigar os riscos ambientais asociados ao uso de cianuro. Espérase que a investigación e a innovación continuas nesta área produzan uns resultados máis eficientes e respectuosos co medio ambiente. extracción de ouro procesos no futuro.